Łacina klasyczna – okres Cezara i Cycerona, normatywna forma łaciny (I w. p.n.e.).
Łacina chrześcijańska – język tekstów religijnych, w tym Biblii i pism Ojców Kościoła (III–VI w.).
Łacina późnoantyczna – przejściowa forma między klasyczną a średniowieczną (IV–VI w.).
Łacina średniowieczna – język nauki, prawa i Kościoła w średniowiecznej Europie (VI–XIV w.).
Łacina renesansowa – klasycyzująca odmiana, często inspirowana Cyceronem (XIV–XVI w.).
Łacina nowożytna – język uczonych i nauki (XVI–XVIII w.).
Łacina współczesna – łacina użytkowa w Watykanie, neologizmy, łacina w edukacji i kulturze.
Projekt słownika jest oparty na źródłach w domenie publicznej oraz autorskim wkładzie Jana Oka. Zawartość stale się rozwija i uzupełnia. Strona dostępna jest bezpłatnie do celów edukacyjnych.